16-02 RS-virus

Eindelijk lijkt Rob zijn virus te boven te komen. Het was echt heel zielig. Vorige week donderdag en vrijdag bleef er niks meer in. Zaterdag leek Rob weer genezen, maar zondag was het weer minder met hem. Rob is echt wel aan de betere hand, want iedereen die 1 woordje tegen hem spreekt, krijgt een betoverende glimlach van hem, maar het is net of er nog een restje van het virus aanwezig is.
Toch nog af en toe benauwd en toch nog af en toe spugen. Gelukkig kan ons beertje wel tegen een stootje! Maar het moet toch wel snel beter worden.
Gister heeft Rob nog therapie gehad. Hij doet de oefeningen uitstekend. Zijn buikspieren worden al aardig sterk. Helaas nog geen wasbord buikje, maar dat komt nog door een paar vetrolletjes. Ook met een kleine bal oefenen vond hij prachtig. Lekker overrollen met zijn broertje Gijs. En natuurlijk vindt Rob het allemaal goed. Het is echt een makkelijk mannetje.

08-02 nog steeds ziek.

Ondanks dat Rob gister 3 voedingen binnen heeft gehouden, werd hij 's avonds weer zieker. Ook vanmorgen was hij benauwd en snotterig. En dan twijfel je. Wat moet je doen. Bellen, niet bellen. Tja dan toch maar. Dus toch maar gebeld met het catharina ziekenhuis. Eerst werden we afgewimpeld met: het klinkt als een verkoudheidvirus (BRILJANT!!!), maar nog geen minuut later belden ze toch terug. Kom maar snel.
Dus wij op weg naar de EHBO. Maar ja dan moet je vertellen aan een assistent wat de symptomen zijn. Dan moet je ook nog hen vertellen dat je sommige dingen niet kunt beoordelen (ontlasting) ivm spina bifida. Kortom je moet zelf voor dokter spelen. Maar na overleg met een collega ging ze toch iets doen. Waarschijnlijk heeft Rob een RS virus. Want na verneveling piepte Rob nog net zo hard. Dus werd er een RS sneltest afgenomen. Morgen uitslag. En wat moet je met die diagnose...... Niks! Rob moet zelf beter worden. Wel moeten we zijn huid en gewicht in de gaten houden. Gaat het niet goed moeten we weer bellen. Weer iets om je druk te maken. Ach ja. Het zal wel wennen. Of niet??? Gelukkig maakt een lachje en een knuffel weer veel goed. Thuis maar weer gevoed. En weer gespuugd.....

06-02 Raar dagje

Vandaag konden we al terecht bij de orthopaed. Het liep er gigantisch uit, maar uiteindelijk waren we dan toch aan de beurt. De ontwikkeling van zijn heupen was inderdaad zorgwekkend. De luxatie was groot en omdat Rob zijn heupen niet kon strekken was het een extra aandachtspunt. Als over 6 weken zijn heupen geen betere strekking vertonen wordt er chirurgisch ingegrepen.
Omdat Rob al vanaf de zaterdag niks deed dan spugen en terwijl we zaten te wachten ook weer besloot om papa onder te spugen, vroegen we maar meteen of de neuroloog even naar Rob kon kijken. Meteen werd er met spoed een echo van zijn hoofd aangevraagd. De schrik sloeg toch even om ons hart, omdat je er toch van uitgaat dat het een virusje is, maar dan blijkt dat het dus inderdaad iets ernstigs kan zijn. Dus na het bezoekje aan de orthopaed was het linea recta naar de echo.
Gelukkig was alles in orde. Sterker nog de ventrikel index was nog verder afgenomen. Goed nieuws dus. Daarna moesten we naar de neuroloog. Zij kwam speciaal voor Rob uit de schoolbanken naar het ziekenhuis. Super dus. Rob was neurologisch in orde, maar als het spugen en benauwd zijn de woensdag nog niet over is, moeten we naar de kinderarts.
Een bewogen dagje met een ziek kind.

23-01 Kinderarts "om de hoek"

Vandaag weer een bezige dag. Eerst moesten we voor de middag naar het consultatiebureau. Het 3de prikje lag daar te wachten. Ook Luuk moest worden gemeten en gewogen, omdat hij de vorige keer nogal klein van stuk was. Maar inmiddels is er dus 3 centimeter bijgekomen. 86 centimeter was nu het resultaat en maar liefst 11,4 kilo. Klein maar dapper zullen we maar zeggen. Toen was zijn kleine grote broer Rob aan de beurt. 9280 gram. Oeps best zwaar. Maar ja ik weet ook niet wat ik voor melk heb. Helaas konden we hem niet meten, omdat door de spreidbroek zijn heupjes weer niet konden strekken. Dat was ook tevens het zorgenpunt van de arts daar. Zijn benen liggen als de broek uit is, extreem in de split. Rob is een beetje te lenig. Vanmiddag toch aan de kinderarts vragen.
Dat was die middag aan de beurt. We moesten daarvoor naar Eindhoven. Rob moet in geval van koorts door een kinderarts beoordeeld worden, of het geen urineweg infectie of draininfectie is. Daarom moesten wij een kinderarts dicht bij huis aanstellen om een ritje naar Nijmegen uit te sparen. We hadden een kennismakings gesprek daar. Ook hebben we wat punten doorgenomen, wanneer te bellen. Dat kan eigenlijk in geval van zorgen altijd.
Ook hebben we zijn heupprobleem nog besproken. Ook hij vond dat we contact moeten opnemen met Nijmegen. Dus morgen even bellen. De kinderarts was echt een aardige man. Heel begripvol. We hebben er wel vertrouwen in.
Rob wordt ondertussen al een echt manneke. Hij kletst er op los. Kraait al zijn best en zijn motoriek met gezicht en handen is zeer goed. Te vergelijken met een kind van 6 maanden. Een kanjer!!