24 juni Myrne 10 en gesprek chirurg

Met Phoxy op de foto

We hebben er weer een tiener bij. Myrne is 10 jaar oud geworden. Het gaat echt hard. We moesten ondanks dat toch naar Nijmegen. We hadden een gesprek met de chirurg en Rob zijn nachtspalken waren klaar. Dus maar Carmen meegenomen om tijdens het gesprek op Rob te passen anders bemoeit hij zich overal mee en dat praat niet echt makkelijk.

Toch was het schrikken. Het malone stoma is waarschijnlijk wel een goede oplossing. Ze maken van de appendix (blinde darm) een soort buisje waar de katheter in kan zodat je daardoor kunt spoelen. Ook de prolaps moet weggehaald worden. Ze hopen dat dat via een inkijk kan, maar dat kunnen ze pas op OK zien.

Er is bij dit soort operaties heel veel kans op complicaties (80%) en we moeten er een half (!) jaar vooruit trekken om alles goed te krijgen. Ook is er ook een reele kans dat het gewoon niet lukt. Maar daar hopen we niet op.

Nou maar hopen dat het snel na de vakantie in Spanje kan. Want het gewone spoelen lukt niet echt meer. De chirurg vond het belachelijk dat het nog op een bed moet gebeuren, maar dat wisten wij al.

Maar eerst vakantie. Vrijdag op zaterdag vertrekken we. Ben er best wel aan toe. Even 3 weken genieten van de kinderen en vooral van rust.

Dus voorlopig is dit het laatste bericht. Misschien kan ik in Spanje nog wel iets typen, maar weinig kans.

pff was een zware dag gister. Maar nu HASTA LA VISTA. Vamos a Espana. 3 semanas sol. muy bien!!!!! Adios

13-06 toch weer een operatie

Kijk dit is onze oudste Stan, daar had ik ook nog een foto van beloofd. Deze heb ik overigens zelf gemaakt en dat is wel te zien. hihi.

Woensdagavond kreeg ik een telefoontje van de kinderchirurg Dr. Wijnen. Ze hadden met 3 doktoren overlegd en ook in Amerika hadden ze nu bericht. Hun advies is om Rob een Mallone Stoma te geven. En dat is toch wel even schrikken. Aan de ene kant moet je er rekening mee houden, maar je had toch gehoopt dat er nog een mildere oplossing was geweest. 24 juni moeten we op gesprek komen.

Verder gaat het allemaal goed hier. Rob is weer gewend aan zijn "nieuwe benen" en kruipt weer lekker rond. Ook zijn 3wielfiets kan weer bereden worden. Op de peuterspeelzaal heeft hij superveel lol. En dat doet je goed. Wiese gaat ondertussen ook alweer bijna lopen.

Ons mam begint maandag aan een nieuwe kuur en bestraling. Gaat maar liefst 5 weken duren. Echt zielig dat ze dat allemaal moet doorstaan, maar ze doet het super. We zijn echt trots op haar.

En over 2 weken gaan we eindelijk op vakantie. We zitten echt af te tellen. Ik ga maar vast wat pakken, krijg ik een echt vakantiegevoel en kan ik de rest even vergeten. Oh ja zondag Guus Meeuwis!!!!

2 juni 08 Gips eraf

Eindelijk mocht de gips eraf. Om 10.30 werd de zaag erin gezet. Waar Rob de vorige keer nog huilde van dat geluid, vond hij het dit keer allemaal best. Hij bleef rustig zitten en onderging alles maar. Ook zijn pinnen werden verwijderd. Dat ging gelukkig makkelijk. Meteen werden er nieuwe gipsspalken gemaakt. En ook dit vond Rob allemaal best. Geen gepiep, maar wel een lach. Ongelofelijk.
Daarna moesten we naar de orthopaed. Er werd ook nog een revalidatiearts bijgeroepen en nog een orthopaed. Zijn voeten staan wel goed, maar er is nog te veel endorotatie, die zijn hele been bevat. Als Rob toch weer leert staan en pasjes met hulp leert, moet dit toch worden geopereerd. SLIK!!!
De endorotatie is toch te erg om het zo te laten.
Daarna nog opweg naar de instrumentmaker om nachtspalken aan te meten. En wederom een grote kanjer die Rob!!
Toch valt het allemaal tegen ondanks dat Rob nu eindelijk plat op zijn voeten staat. Want de kans op weer een OK is groot. Al is het misschien niet dit jaar nog, dan moet het volgend jaar. Want het wordt wel veel. Thuis gekomen, vond Rob het allemaal maar niks, want kruipen was moeilijk voor hem in 1 keer. Ik weet dat het allemaal denk ik wel weer goed komt, maar Rob vond het toch allemaal even niks. En terecht. Maar ja.... even slikken en weer doorgaan...