vrijdag 26 september 2008

24-9 De endoscopie

Afgelopen zaterdag was het zover!! Rob is alweer 3 jaar geworden. Het zal altijd een aparte dag voor mij blijven. Echt bijzonder. En Rob... die vond het geweldig, alleen bleef hij volhouden dat hij geen 3 maar 2 jaar oud was. Ach ja... blond...
Vandaag gingen we met 4-en om 9.30 uur naar Nijmegen. De endoscopie stond om 13 uur gepland. In het ziekenhuis moesten we eerst nog spoelen. Om 13 uur werd Riob naar de OK gereden. En natuurlijk was het in slaap brengen weer een groot drama. De endoscopie werd uitgevoerd door Dr Damen (gastroenteroloog) en Dr. Wijnen.
Na 3 kwartier waren ze klaar en kreeg ik te horen dat het goed was gegaan. Rob bleef zoals gewoonlijk weer langer slapen dan nodig, maar werd rustig wakker.
Later op de middag kregen we van beide doktoren de uitslag te horen. Het slijmvlies in de darmen was op 2 plaatsen wel wat rood en er was wat oedeemvorming, maar dat verklaarde niet de pijn denken ze. We moeten nog wachten op de uitslag van de biopten voor meer zekerheid. Verder moet ik even heel rustig spoelen. Het water moet ik inbrengen in 1 uur, dus superlangzaam. Dat wordt dus engelengeduld, maar ja... En pijnstilling geven. Oke doen we!

vrijdag 19 september 2008

19-9 Luuk 5 jaar en een trubbel week

De maandag stond weer in het teken van een een nieuw onderzoek voor Rob.
Om vijf voor drie moesten we ons melden. Gelukkig kwam Rene Wijnen zelf het onderzoek uitvoeren. Er werd contrastvloeistof via zijn katheter in zijn dikke darmen gespoten en daarna werden er verschillende foto's gemaakt van zijn darm. Rob vond het allemaal niet geweldig maar het ging allemaal redelijk goed.
De arts vertelde meteen dat hij iets gezien had, maar nog even moest overdenken hoe hij alles moest interpreteren. Hij belde ons de dinsdag op met het nieuws dat zijn laatste deel van zijn dikke darm niet goed was ontwikkeld. En er zitten misschien wat ontstekingen in zijn bekken. Maar hij wilde nog overleg met zijn staf.
De dinsdagavond verliep dramatisch. En ook de woensdagmorgen bij het spoelen was het verschrikkelijk. Rob ging bijna van zijn stokje van de pijn. Een rechtse directe van Rob bezorgde mij een bloedlip. Maar ik begreep het wel. Hij had erge pijn. Tot overmaat van ramp ging zijn katheter eruit. Dus maar weer bellen. Eerst moest ik zelf proberen om dat ding terug te plaatsen, maar dat was een beetje bibberwerk. Dus maar weer naar Nijmegen.
Gelukkig had de chirurg tijd voor ons en hij nam ook uitgebreid de tijd om alles nog eens na te lopen. Waarschijnlijk is zijn endeldarm al voor de operatie zeer geirriteerd geweest en dat is er nu niet beter op geworden. Hij wil nu een endoscopie van zijn dikke darm. Ze nemen dan wat biopten en zo kunnen ze zien wat er speelt. Nadat de katheter was terug geplaatst werd er geregeld dat de endoscopie 24 september kan plaatsvinden.
Ook werd er een sterkere pijnstiller voorgeschreven. Tja nou maar hopen dat het helpt.
Donderdag werd de verjaardag van Rob op de peuterspeelzaal gevierd. Dat vond Rob fantastisch. Lekker even uitleven.
Maar dat moest hij weer in de avond bezuren. En in de nacht was het hopeloos.
Vandaag is Luuk alweer jarig. 5 jaar maar liefst. Morgen weer feest ROB 3 JAAR.
En dat is kei leuk....

donderdag 11 september 2008

9-9 Bloeduitslag was niet goed

Alweer heel vroeg (8 uur) opweg naar Nijmegen. Rob kreeg de uitslag van het bloed. Helaas waren de leuko's wat aan de hoge kant. Dus besloot Dr. Wijnen om eerst een darmonderzoek te en vanuit daar te bepalen of een laproscopie nog nodig is. Het darmonderzoek houdt in dat Rob via zijn katheter contrastvloeistof in de dikke darm krijgt en dan worden er foto's gemaakt.
En dat gebeurt dus volgende week.
Overigens ging het gister overdag wat beter met Rob. In de avond was het weer niet veel, maar ik hoop dat het alsnog spontaan goedkomt.
Oh ja als er mensen zijn die willen reageren op mijn weblog, dat kan. Er staat een e-mail link bij profiel.

zaterdag 6 september 2008

6-9 Het duurt maar voort

Het is heel hectisch geweest met Rob de afgelopen 2 weken. Rob wil maar niet echt herstellen van zijn ok. Veel pijn nog steeds. Veel gebel dus met nijmegen en dr. Wijnen. Helaas is de ervaring te weinig met malone stoma's om zo een oplossing uit het vat te trekken.
Vrijdag 29 augustus was de pijn echt heel erg. Ook de wond begon die avond te bloeden. En dan sta je die maar dicht te drukken en je weet niet wat te doen verder. Feed back heb je geen. Het hele weekend werd het kloje. Weer paracetamol 3 keer per dag. Op zondag gaf ik hem maar een sterkere pijnstiller. Op maandag moesten we toch naar de orthopeed en ik besloot om de chirurg er maar bij te halen. De orthopeed wil op den duur Rob zijn benen recht zetten, maar voorlopig even niet, want Rob moet eerst hiervan herstellen en daar was ik het helemaal mee eens.
Gelukkig kwam Dr. Wijnen ook even kijken. Hij vond de pijn geen goed teken. We moeten Rob nu 14 dagen antibiotica geven en 2x daags diclofenac (tegen pijn en ontsteking).
Hij zou ons dinsdag terug bellen.
Dinsdag had Rob wat koorts. Maar gelukkig belde Rene Wijnen op. Hij stelde ons wat gerust over de koorts, maar vond de pijn eigenlijk nog steeds het grootste probleem.
Woensdag werd er gebeld door de verpleegkundige. Ik vond het inmiddels allemaal echt niet leuk meer. Je moet Rob 1x per dag spoelen, wat een hoop gegil en gehuil tot gevolg heeft en 2x daags wondverzorgen wat nog meer tranen geeft. Plus opmerkingen als stomme mama en mama is stout. Dan sta je er echt even alleen voor en dat is niet echt leuk. Gelukkig begreep de verpleegkundige het helemaal. Ik vertelde ook dat ik geen vooruitgang zag en eerder achteruitgang. Ze liet Dr. Wijnen bellen en dat gebeurde ook.
Die besloot om snel een echo te regelen en een bloedonderzoek. Dus gingen we vrijdag maar weer met 3 op pad. En een flinke wandeling door het ziekenhuis levert altijd bekijks op met Rob in de rolstoel en Wiese op mijn rug.
Het bloedprikken koste weer de nodige tranen, maar een knuffeldolfijn maakte veel goed. De echo ging redelijk, maar iedere keer als ze te dicht bij zijn katheter kwamen, was het gillen.
Dr Wijnen kwam persoonlijk langs om het een en ander uit te leggen. Die man maakt altijd tijd voor je en dat is gewoon werkelijk fantastisch. Hij legde uit dat Rob wat vocht bij zijn katheter heeft, maar dat voor de rest alles goed werkt. Nu moet het bloedonderzoek uitwijzen wat de volgende stap is. Als de ontstekingwaarde te hoog zijn, gaat hij een inkijkoperatie doen (laprascopie) (slik). Maar als die wel goed zijn, moet de katheter eruit en mag ik die iedere keer er in doen bij het spoelen en weer eruit halen. (briljant en ik ben al stoute mama).
Oke dan doe het laatste maar, maar daar moeten we even opwachten, want dinsdag moeten we weer terug. Gelukkig krijgt mama toch nog regelmatig een knuffel en een dikke kus van Rob en dan is alles alweer vergeten en vergeven...