woensdag 30 maart 2011

30-03 En weer moeten we wachten!

Wachten op telefoon van de chirurg dat is niet goed voor je gemoedstoestand en dus heb ik vandaag de hele wasberg maar weggewerkt. Er ligt nog zoveel werk op mij te wachten waar ik nog aan moet beginnen, maar eerst de was dus nu.
De buikpijn liep in de loop van de dag wat op maar gelukkig ging rond 16 uur de telefoon en René Wijnen belde dus keurig op.
Maar helaas werd gedurende het gesprek wel duidelijk dat we nog geen echte duidelijkheid kregen of wat we nu gaan doen. René Wijnen wil namelijk eerst duidelijkheid van de uroloog wat zij nu willen doen en dan toch de operatie tegelijk met de darmen te doen. Maar de onderzoeken van de uroloog zijn pas op 17 mei en dat is nog een lange tijd en voordat alles dan gepland is dan loopt het weer tegen de vakantie.
Dat laatste had ik tijdens het telefoongesprek nog niet aan gedacht, maar het is wel een belangrijk detail.
Ik begreep het allemaal ook wel, maar ik heb er geen goed gevoel bij. Verdorie je wordt gewoonweg weer in de wachtkamer gezet en daar hebben we nu wel genoeg in gezeten.
René ging wel nog vandaag Ivo bellen en ik krijg antwoord via de mail. Maar wanneer is nu niet duidelijk. Kortom weer een week verder en weer weten we niet alles. Rob zit ondertussen nog steeds aan de pijnstillers en heeft toch nog regelmatig pijn en ik vind dat niet meer aanvaardbaar. Ik heb echt begrip voor het standpunt van René maar het is ook allemaal wel super verwarrend. Ik had gehoopt dat we de oplossing van Marc Levitt ook nog konden bespreken, maar daar is het niet eens meer van gekomen.
Ik heb ze misschien wat gepusht door te vragen om er vaart achter te zetten, maar wat moet je dan. Het is soms ook gewoon echt genoeg. Dat wachten sloopt en we hebben alweer een week gewacht, want het antwoord hadden John en ik diezelfde avond al.
Helaas kun je tegenwoordig niet alles meer schrijven, omdat er sommige woorden verkeerd geinterpreteerd kunnen worden en er woorden die je schrijft tegen artsen gebruikt kunnen worden in een conflict. Dus daarom let ik op wat ik schrijf, maar verdorie dat is best frustrerend. Het is niet zo dat ik de artsen niet vertrouw, maar je bent er gewoon 1 van de velen en doordat ze het druk hebben, kunnen ze ook niet meer doen, maar het gaat wel om ons kind.
Ik had gehoopt dat ze gewoon begin mei die operatie uitvoeren van de darmen en dan kan dat van de blaas na de vakantie wel ofzo. Maar ik denk dat dat dus nu niet meer gaat gebeuren.
Kortom wachten. (slik)

maandag 28 maart 2011

28-03 13 april operatie aan de benen

Het was vroeg weg vanmorgen. Om 9 uur moesten bij Rob al foto's gemaakt worden voor de benen, dus dan weet je dat je vroeg op pad moet. Rob was natuurlijk nog niet wakker, want de kinderen zijn nog in de wintertijd. Dus hem maar op het laatste moment wakker gemaakt en even wat laten drinken en hup de auto in. De boterhammen maar meegenomen.
We waren natuurlijk weer te vroeg, maar gelukkig konden we bij de röntgen meteen terecht. Rob kent natuurlijk de klappen van de zweep en werkte keurig mee. Eerst de foto's van de heupen en daarna van de onderbenen.
Op naar de poli waar Rob eerst maar even zijn boterhammen opat en we hadden daar aanspraak genoeg, want iedereen die daar rondloopt kent Rob inmiddels.
Ook bij de orthopeed Dr. Hosman konden we eerder terecht. Dr. Hosman nam de tijd om de foto's te bekijken. De krammen kunnen operatief verwijderd worden en hij kon het regelen dat dit al op kort termijn gaat gebeuren namelijk op 13 april. Dat is super, want dan is dit gebeurt voordat Rob weer aan zijn buik wordt geopereerd. Om dit samen te doen is niet zo'n goed idee ivm infectie gevaar. En daar kan ik me in vinden.
Opzich is dit een relatief eenvoudige operatie. Maar Dr. Hosman kent Rob ook inmiddels en hij zei ook:"Als ik enigzins moet wringen aan het bot dan gaat Rob daarna even in de gips." En ook daar kan ik me prima in vinden, want tegenslagen hebben we genoeg gehad. Nee dr. Hosman neemt geen risico meer en daar ben ik blij om. Het is fijn om daar niet steeds meer voor hoeven te praten.
De foto's van de heupen lieten toch een dysplasie zien. Zijn heupkom is wat ondiep, maar om daar nu iets aan te doen dat leek ons geen van allen verstandig. Want dat is weer een hele grote OK met lange tijd gips en er staat voorlopig genoeg op het programma. Mooi optijd naar huis om nog enigzins te kunnen genieten van het mooie weer.

zondag 27 maart 2011

27-03 Eerste kinderfeestje

Het is lastig... Maar klagen wil ik eigenijk ook weer niet, want het gaat verder redelijk met Rob nu. Hij speelt en fietst en gaat met wisselend succes naar school. De rest van de kinderen doen het weer goed, al is het nog steeds zoeken naar de juiste balans in ons gezin, maar stapje voor stapje komen we er wel. Ivo de Blaauw was nog zo aardig om nog een mail te sturen en hij zal wel duimen dat de reactie van Rob op dit slechte nieuws nog enigzins mee zal gaan vallen.
Vrijdagmorgen kwam Myrne thuis na 5 dagen Kopenhagen met het Stedelijk Gymnasium en nu blijkt dat ze helemaal hoteldebotel is en verkering heeft met Kieran. hahaha de eerste schoonzoon.
Ook had Rob wel afgelopen vrijdag leuke dag. Hij mocht voor het eerst op een heus kinderfeestje bij Joep. Rob was helemaal trots!! Ik vond het zo lief van die ouders dat ze het aan durfde om Rob uit te nodigen. Het is voor hen ook een hele stap, maar ze hebben die wel gemaakt. Echt bedankt daarvoor. En Rob heeft super genoten.
Het weekend was verder nog op voetbal gebied een succes. Luuk won met 7-2 en is net als Gijs die met 6-2 won nog steeds in de race voor het kampioenschap. Stan speelde 1-1 maar had wel een groot aandeel bij het eerste doelpunt.
's Avonds gingen we uiteten met de familie van John omdat Annie (zijn moeder) jarig was en uiteten daar genieten de kinderen volop van.
Zondag alweer om 8.45 met Luuk naar de techniekacademie. En dat is wel heel vroeg als de klok net is vooruit gezet. De rest van de dag is rustig verlopen. De kinderen gingen afwisselend bij oma helpen en ik ging met Gijs 's middags genieten van het goede weer door even naar Nijnsel te kijken.
Rob en Wiese speelde lekker thuis buiten en Wiese kan nu alleen schommelen en Rob durft nu alleen de glijbaan af.
Morgen naar het Radboud voor foto's van de heupen, knieën en zijn onderbenen. Daarna naar de orthopeed en dan horen wij wat ze willen doen. In ieder geval moeten die krammen eruit. Maar hopen dat zijn heupen in ieder geval niet geluxeerd zijn want dat kan er echt niet meer bij.
Ook moet ik volgende week toch maar eens gaan kijken of we eindelijk iets aan onze woning kunnen gaan doen, want ondanks dat ik heel blij ben dat we een dak boven ons hoofd hebben en iedere dag brood op de plank heb, zou ik toch graag mijn rug heel houden en dat wordt steeds lastiger met dit gesjouw. Maar ja eerst maar weer morgen en dan nog wachten op woensdag op het telefoontje van René Wijnen. Kortom toch weer spanning genoeg. Maar we blijven lachen...

donderdag 24 maart 2011

24-03 Antwoord Levitt, Rob heeft het moeilijk

Dinsdagavond was Ivo de Blaauw nog zo attent om Marc Levitt meteen een mail te sturen en 's nachts om 12 uur kregen we alweer antwoord van Dr. Levitt. Hij uit zijn twijfels dat het echt specifiek zijn darm is die zo'n pijn veroorzaakt, maar dat het dan ook een neurologische oorzaak heeft. Hij stelt voor om zijn colostoma naar rechts te verplaatsen, zodat er bij Rob alsnog een klein stukje dikke darm gebruikt gaat worden.
Wat nu wijsheid is hoor ik hopelijk de woensdag als René mij belt. Het is allemaal dan ook best lastig en Rob vertellen we echt voorlopig niks, want hij wil het liefst vandaag nog van zijn stoma af. Tja ik hoop dat de chirurgen zichzelf gewapend hebben als ze het Rob vertellen, want geloof maar goed dat hij erg boos zal gaan worden. Ik vertel Rob in ieder geval niks.
Ondertussen gaat Rob gewoon naar school, al heeft hij het daar af en toe ook erg moeilijk, omdat hij zich erg bewust wordt van zijn beperkingen momenteel. Door zijn broviac, weet ik ook niet goed of hij in het zand mag spelen en dat moet ik morgen dus niet vergeten aan dr. Draaisma te vragen als hij mij belt.
We hebben het er even moeilijk mee, dat er weer zoveel te wachten staat. Zeker mbt de ileostoma, omdat het toch altijd een hele zorg met zich mee blijft brengen.
We proberen gewoon door te gaan en je ziet op de foto 2 kinderen genieten in de fietskar. En mama maar trappen. Omlaag gaat meestal nog wel goed, maar zo gauw je omhoog moet, merk je wel dat er ineens meer dan 30 kilo achter je fiets hangt. Goed voor mij conditie en goed voor de beenspieren.

dinsdag 22 maart 2011

22-03 Slecht nieuws

Zo wat is het lastig om een dag door te komen als je erg nerveus bent. Alweer vroeg op en Wiese naar Bellefleur gebracht en Rob, Luuk en Gijs naar school.
Dan maar wat adminstratie wegwerken, of toch maar niet, ach doe ook maar. Op en neer lopen, trap op trap af, pffft het valt niet mee. Om 11 uur besloot ik maar om rustig aan te rijden naar het Sofia ziekenhuis in Rotterdam. Het is tenslotte toch een drukke weg die je moet rijden en de parkeerruimte is beperkt momenteel.
En als je meer dan tijd genoeg hebt, zit er ook niets tegen en ik reed zo naar een andere parkeergarage, waar wel plaats genoeg was. Even een stukje wandelen en veel te vroeg bij het ziekenhuis. Maar even bij Doppio een heerlijk kopje cappuccino gehaald en op mijn gemakje opgedronken.
Daarna toch maar naar het ziekenhuis. Nog maar een broodje eten, wat wandelen en maar in de wachtkamer gaan zitten. Gelukkig kwam ik nog oude bekende tegen uit het Radboud en dat helpt je een beetje door de tijd heen.
Uiteindelijk was ik om 15.15 aan de beurt. René Wijnen en Ivo de Blaauw zaten beide in het kamertje. Eigenlijk werd al heel snel duidelijk dat René en Ivo allebei wilde dat Rob een verder leven zonder pijn prefereerde boven al de andere opties en dus is het noodzakelijk om Rob alsnog een ileostoma te geven. Een ileostoma heeft veel consequenties. Zo zal Rob alsnog een dieet moeten gaan volgen en ook de kans op uitdroging neemt drastisch toe. Rob heeft al eerder een ileostoma gehad en toen is hij in korte tijd 4x uitgedroogd. Ook is het belangrijk om zijn groei dan extra in de gaten te houden.
De andere optie was om verder te leven met al die pijnstillers. Zou in principe ook kunnen maar eigenlijk weet niemand waar dat toe zal leiden. Het ileostoma wordt in principe voor 5 jaar aangelegd. De dikke darm blijft wel zitten en hopelijk kunnen we na die 5 jaar alsnog alles normaal terug leggen. Wel is er een mogelijkheid om de operatie aan de blaas tegelijk te gaan doen en dat zou een meevaller zijn. Ivo neemt morgen het dossier mee naar Nijmegen en gaat overleggen met de uroloog.
Ook gaat Ivo de Blaauw een mail sturen naar Dr. Marc Levitt om zo nog een feedback te krijgen.
Eigenlijk wist ik al voor het gesprek dat dit moest gebeuren, maar op het moment dat je het hoort van René en Ivo is het toch confronterend. Het is gewoon een echte tegenvaller, want het echte antwoord op je vraag krijg je niet namelijk: hoe kan het nou? Daar weet niemand een antwoord op. Beetje bibberig ging ik huiswaarts. Volgende week belt René mij op. Hopelijk weten we dan ook een termijn en hebben we nog meer informatie.

zondag 20 maart 2011

20-03 Privétraining, zenuwen...

Alle rompslomp rondom de administratieachterstand lijkt nu een beetje achter de rug en zo kon ik samen met al mijn kinderen genieten van een zonovergoten weekend. Zaterdag eerst met Luuk langs de lijn waarbij ik als trotse coach de kinderen zag winnen met 8-0 (Luuk 2x gescoord). Ook Gijs won en nog wel tegen Rhode met 5-4. Daarna snel rijden met Stan naar de Boskant die helaas met 1-0 verloren werd, maar waarvan ik van Stan genoot en zeker van die prachtige zon.
Zondag was het al vroeg met Luuk en Gijs naar respectievelijk de techniek- en keepersacademie. Rob mocht ook mee want hij wilde zijn vriend Stefan weer eens zien. En Rob genoot ervan. Hij kreeg zelf privétraining en daarna gaf hij Stefan training. Twee grote talenten dus...
Daarna nog naar Eindhoven geweest met Stan, Gijs en Luuk en genoten van PSV.
Nu is het op naar dinsdag voor het grote gesprek. Het is duidelijk dat Rob absoluut niet zonder pijnstillers kan. Ik ben benieuwd welke voorstellen we voor krijgen gelegd. Natuurlijk hebben John en ik al wat dingen bedacht, maar ik wil eerst de mening van de chirurgen weten. Het is echt spannend en de zenuwen slaan toe.
Ook mbt de verbouwing komen we geen stap verder momenteel, maar ik ga daat nu niet over klagen, want als je weet dat er nu vele mensen zonder woning zijn in Japan en er vele burgers worden beschoten in Libië dan is het eigenlijk ongehoord om daar over te klagen...
Nog 2 nachten....

woensdag 16 maart 2011

16-03 Nog zeker 6 weken antibiotica

De carnavalsvakantie zit er weer op. Rob is maandag dus alweer naar school geweest en nog wel op zijn fiets! Ik er met de rolstoel achteraan en zo gingen we op pad. Rob was helemaal trots. Helaas moest ik hem 's middags toch weer thuis houden, omdat zijn temperatuur weer 38 was.
Op dinsdag stond er een controle bij de kinderarts en infectioloog op het programma. Dus maar naar Nijmegen. Dr. Draaisma en dr. vd Flier kwamen mooi tegelijk aan en we gingen een kamertje binnen. Zijn teen ziet er al iets beter uit als voorheen, maar het is toch nog steeds vreemd dat Rob regelmatig verhoging heeft en zijn teen is nog steeds wat rood en dik. Er werd besloten om de 2 soorten antibiotica met 6 weken te verlengen en er werd al gewaarschuwd dat we er dan waarschijnlijk nog niet zijn.
Ook moest er ook nog bloed worden geprikt.
Gelukkig is dit laatste voor Rob niet meer zo'n probleem, hij zegt alleen nog maar au op het moment van de prik.
De eerste van de vele afspraken zit er op. Nu ook nog wat verzinnen op die stomalekkage's want dat is ook niet leuk meer. Soms lekt het zelf midden in de nacht en vandaag moest ik Rob weer eerder van school halen omdat de boel zo lekte.
Wiese is helaas vandaag ook erg ziek. Hoge koorts.
Nu op naar volgende week. Oh ja. Gisteren Rob ook maar even geknipt. Want dat was wel nodig na al die weken. Foto volgt nog wel.

maandag 14 maart 2011

14-03 spannende weken, Rob kan fietsen!!

Ik begin met het leuke nieuws. Rob kan weer fietsen. Hij had sinds anderhalf jaar niet meer kunnen fietsen. Eerst natuurlijk vanwege die buik en daarna die osteotomie en zijn beenbreuk en nog een hele lange opname. Maar gisteren was het dan weer zover. Rob kon weer fietsen. En hij genoot er werkelijk van. Eerst een klein zetje en dan fietst hij op zijn speciaal aangepaste fiets. Mooi om naar te kijken.
Verder kwakkelt Rob toch weer een beetje met zijn gezondheid. Gisteravond bijvoorbeeld had hij toch weer 38,5 (na paracetamol!) maar superziek is hij er nou ook weer niet van. Maar toch.
Ook hebben we de komende weken weer afspraken genoeg. Morgen naar de kinderarts. Dit voor zijn osteomyelitis. En dan volgende week een gesprek met René Wijnen en Ivo de Blaauw en dat gaat wel spannend worden. Want wat gaat er gebeuren met zijn stoma. Wel opheffen, niet opheffen of toch weer iets anders...
De week daarop naar de orthopeed en dan zal er sowieso een operatie ingevoegd gaan worden, want die krammen moeten eruit. De uroloog is nog niet bekend.
Kortom spannende weken. Daarom de komende tijd maar even genieten van wat Rob nu wel kan dan zien we later wel weer.

woensdag 9 maart 2011

09-03 Spinapoli en een heel mooi dekentje

Het was na een dramatische nacht (Wiese had weer last van haar been net als zo vaak) alweer vroeg dag. Papa en Gijs kwamen vandaag terug uit Madrid en Rob moest naar de jaarlijkse spinapoli.
Om half 10 vanmorgen was het dan zover. Eindelijk waren John en Gijs weer thuis na een paar prachtige dagen. Sowieso qua weer maar gewoon ook heerlijk genoten. Real stadion bezocht en het stadion van Atletico. Gijs had het echt prachtig gevonden.
Voor Rob was het toch een mindere dag want de jaarlijkse spinapoli stond dus op het programma. Om half 11 reden we richting het Radboud.
Rob wilde daar eerst een broodje ham anders ging hij niet meewerken. Hoezo chantage???!!! Maar ja het was dan ook al bijna 12 uur dus toch maar toegegeven. (slecht he). Daarna eerst een echo van de nieren en de blaas. Gelukkig hield Rob zijn belofte en werkte hij keurig mee.
We waren daarna al snel klaar en moesten nog ruim een uur wachten tot de spinapoli begon. Eerst maar wegen (17,4) en meten (1,08). Al snel kwam Miel de nurse prationer binnen. Gewoon een algemeen praatje over hoe het gaat met de ontlasting enzo.
De uroloog kwam als nr. 2. Ik gaf aan dat dridase niet goed is voor Rob, omdat het als bijwerking heeft dat Rob dan niet meer transpireert en dan ook vocht vasthoudt. De assistent had daar nog nooit van gehoord, maar na een blik op internet zei hij dat dat inderdaad een bijwerking kan zijn. Ook gaf ik aan dat Rob eigenlijk ook geen luier meer aankan en dat het misschien toch tijd wordt om iets aan de zindelijkheid te gaan doen. Omdat de uroloog nog in opleiding was, ging hij eerst met de hoofd overleggen en hij zou later terug komenDaarna moest Rob een echo van zijn hoofd laten maken om te kijken of zijn drain nog steeds voldoende vocht afvoert, en dat was nog steeds het geval (vcl 0,34)
Daarna moesten we best lang wachten. Na een uur kwam de fysiotherapeut en hij vond dat het traject met fysio en revalidatiearts wel weer opnieuw opgestart moest worden. Ook vond hij de krammen in zijn been een beetje riskant. En dat wilde ik nou net aankaarten. De krammen steken helemaal uit zijn been en door het kruipen ontstaan er steeds wondjes en ik had die vraag al bij de orthopeed opgeschreven.
Die kwamen op dat moment net binnen en dus konden we deze kwestie meteen voorleggen.
Ze waren er eigenlijk snel uit.. De krammen moeten er op OK uit. (weer een operatie dus) (slik). Maar ook moeten er foto's gemaakt worden van zijn heupen en knieen omdat hij ook daar regelmatig last van heeft en misschien is er zelfs een heupluxatie, maar daar ga ik nog even niet vanuit. Wel snel een afspraak met dr. Hosman op de poli en dus een hele fotoreportage.
Weer lang wachten maar daar was de revalidatiearts dan. Een gewoon gesprek volgde en ook zij wilde het traject met de revalidatie-arts weer opgestart krijgen. Ook wil ze nog iets betekenen mbt de woningaanpassing, want het is echt belachelijk dat ons huis nog nul is aangepast.
Daarna kwam Dr. Sie de neuroloog de kamer binnen. Zij is de hoofdbehandelaar en bracht het afgelopen jaar in beeld. Tja en als je dan moet vertellen wat er in het afgelopen jaar is gebeurt dan schrik je zelf eigenlijk ook wel. Ook dr. Sie vond het allemaal niet normaal. Noem maar op. 3x dehydratie (uitdroging) osteotomie onderbenen, operatie cincinnati, been gebroken, decubitus, dilatatie, osteomyelitis, koorts, drain verstopping, weer een grote buik OK met tijdelijk stoma, ok osteomyelitis, enz...Maar verder gaat het nu goed. Ook verstandelijk doet hij het goed. Ook zij uitte haar zorgen rondom de woningaanpassing, omdat Rob niet verder komt in zelfstandigheid en de vele verwondingen die daardoor ontstaan.
Om 17 uur kwam uiteindelijk de uroloog(dr. Feits) nog terug en hij wil eerst een nieuwe udo (kijken naar de blaasinhoud) en een mictiesystogram. Daarna kan hij bepalen welke operatie het beste is voor Rob om hem zindelijk te krijgen. Misschien is er nog wel een operatie te combineren, maar zeker weten doen we dat niet.
Daarna eindelijk naar huis. Een moeilijk middag met toch weer wat tegenslagen. Voorlopig nog geen rust dus, maar wij hopen wel dat alles dan maar achter elkaar afgewerkt kan worden.
Toen we thuis kwamen stond er een prachtig pakketje voor Rob en Wiese te wachten. Daarin zatern de droomdekentjes van stichting de regenboogboom. Deze zijn aangevraagd door Loes de pm-er van het Catharina. En ze zijn prachtig. Die van Rob zie je op de foto. Een orgineel PSV-shirt met de handtekeningen van de spelers!! Echt geweldig. En Wiese heeft een heel mooi roze dekentje met elfjes. Ze is er helemaal blij mee en ook daar laat ik nog wel een foto van zien. Echt prachig!! Loes en de Regenboogboom BEDANKT!

zondag 6 maart 2011

06-03 Carnaval

Terwijl ik dit zit te typen, klinkt er vanuit de badkamer heel hard het liedje Rosamunde. Wiese moest ik na de optoch even in bad zetten en heeft de carnaval helemaal te pakken en kent al heel veel liedjes waar wij nu een concert van krijgen.
We komen net van de optocht vandaan. Gisteravond hadden we pullenvullenfrietfestijn en vandaag is het prachtig weer geweest voor de optocht. Normaal loop ik graag mee, maar omdat John nu met Gijs naar Madrid is vertrokken en ik Rob nog niet overal kan neerplanten ben ik dit jaar maar toeschouwer geworden.
Stan en Myrne liepen wel mee en waren eindelijk zuut. (zoet voor de mensen die geen brabants kennen)
Het was een mooie loopgroep. Gelukkig was het ook nog eens prachtig weer en scheen de zon volop.
Helaas was Luuk niet helemaal fit, maar hij kon vanuit de auto alles zien.
Morgen gaan we naar de kindercarnaval en dinsdag is het brunch. Andere foto's volgens vast nog wel. Fijne carnaval

vrijdag 4 maart 2011

04-03 Alweer een hele week thuis

Alweer een hele week thuis. Ik had voor dinsdag een afspraak in Rotterdam afgezegd. Ik kon de moed niet vinden om te gaan. Gewoon een week thuis zijn. Dat is wat we allemaal wilde.
Heel langzaamaan begint ook iedereen er weer aan te wennen, al is het soms nog erg moeilijk om dingen weer naar mijn hand te zetten. Soms wil ik dan ook te snel, maar even later realiseer ik me dat ik het even rustiger moet aanpakken.
Rob gaat nu halve dagen naar school en doet het daar best goed. Hij vindt het heerlijk om bij zijn klasgenoten te zijn, maar zijn concentratie is soms nog ver te zoeken, maar ook dat heeft weer zijn tijd nodig.
Voor de buitenwereld gaat het dan ook heel goed met Rob, maar alleen wij weten wat we er voor moeten doen om hem op de been te houden. Vol pijnstillers en antibiotica en dan gaat het ook wel.
De broviac verzorging gaat ook heel goed en donderdag heb ik die voor het eerst helemaal alleen doorgespoten, niet dat dat zo moeilijk is, maar het was wel even spannend of je de lijn makkelijk door kon spuiten en gelukkig kon dat ook.
Alleen die pleisters vervangen is voor Rob niet prettig en dat moet nou net 2x per week. Het spoelen blijft ook vervelend elke dag, maar met de pijnstillers wel te hebben.
Ach eigenlijk gaat het hier zijn gangetje als zweef je af en toe zo ergens tussen hemel en aarde en gaan veel dingen op de automatische piloot. Het komt wel weer, maar het heeft gewoon zijn tijd nodig. Nu eerst op naar carnaval!! Rob is cowboy, Wiese een prachtige prinses.
En woensdag spinapoli. Ik ben benieuwd, maar eerst genieten van de carnaval. Alaaf!! en veel plezier.